سلام من تسنیم اسکندری مربی و داور رسمی فدراسیون تکواندو هستم. یکی از پرتکرارترین سوالایی که خیلی از مادر و پدر ها قبل از ثبت نام فرزندشون برای کلاس ورزش رزمی از من میپرسند اینه که کدوم ورزش رزمی مناسب بچه من است؟ بهترین ورزش رزمی چیه؟ تکواندو با انواع ورزش های رزمی چه تفاوتی داره و چه فاکتور هایی رو باید برای انتخاب رشته رزمی در نظر بگیریم؟ به خاطر همین سوالات مهم و پر تکرار تصمیم گرفتم این مقاله را برای شما عزیزان بنویسم تا با مقایسه ورزش های رزمی بهترین رشته را برای خودتان و یا فرزندتان انتخاب کنید. اگر تصمیم گرفتید که ورزش المپیکی تکواندو را به عنوان رشته رزمی خودتون انتخاب کنید بهترین کار اینه که از تجربه بهترین اساتید ایران در کلاس تکواندو آکادمی تکواندو بهره مند شوید و به سرعت ارتقا کمربند داشته باشید و برای حضور در مسابقات داخلی و بین المللی اعزام شوید.
انواع ورزش های رزمی ایران و جهان
با ابداع سبک های مختلف در رشته های رزمی، ورزشکاران توانسته اند ارزش های مختلفی را هنرهای رزمیبیاموزند از جمله: صداقت ، فروتنی ، افتخار ، احترام ، شجاعت ، نظم و تواضع و مهمتر از همه جوانمردی.
ورزش های رزمی ممکن است در جبهه های جنگ آغاز شده باشد ، اما امروزه سبک های مختلف که وسیله ای برای خودسازی است به این رشته ها ورود کرده اند.
یکی از بهترین کار هایی که میتوانید در زندگی انجام دهید و سلامتی تان را تا آخر عمر تضمین کنید برنامه ریزی برای تمرین های ورزشی است.
در مسیر ورزش بهترین کاری که علاوه بر سلامتی جسمانی و روانی ، هیحان را به زندگی شما هدیه میدهد و شما را از هر مانعی در امان نگه میدارد انجام ورزش های رزمی است.
در ایران و جهان ورزش های رزمی متفاوتی وجود داره و هرکس باتوجه به علاقه و فیزیک بدنش بهترین رشته رزمی را انتخاب میکند.
بعضی از ورزش ها تحت عنوان ورزش های رزمی دخترانه و ورزش های رزمی پسرانه معرفی شده اند که برای آشنایی شما با این تفکیک ما مقاله دیگری را نیز نوشته ایم که به تفکیک جنسیتی و روحیات و علایق دختران و پسران بهترین رشته رزمی را به شما معرفی میکنیم.
در ادامه مقاله با ما همراه باشید تا توضیحاتی در حوزه معرفی رشته های رزمی به همراه مقایسه ورزش های رزمی برای افراد مختلف و کشور های مختلف ارائه شود.
پیشنهاد ویژه : اگر نمیدانید دویدن در صبح با شگم خالی به چربی سوزی کمک میکند یا برای بدن مضر است حتما مقاله دویدن صبح ناشتا را بخوانید.
ورزش رزمی تکواندو Taekwondo
ورزش رزمی تکواندو بین سال های 1940 و 1950 میلادی در کره توسط ورزشکاران رزمی که هنرهای رزمی ژاپن و چین را مطالعه می کردند ، توسعه یافت.
این سبک بر ضربات سر ، ضربات پرشی ، ضربات چرخشی و سایر روش های ضربه بر یک نقطه و یا نقاط مختلف متمرکز است.
برخلاف تصور عموم مردم این رشته فقط بر مبنای حرکات پا نیست بلکه این رشته به قدری گسترده ایت که تمام حرکات دست و پا را در بر میگیرد.
این رشته هم میتواند در حوزه مبارزه و fighting (حوزه کیوروگی) انجام شود و هم میتواند به صورت نمایشی(حوزه هانمادانگ) و اجرای فرم یا مبارزه فرضی به صورت تک نفره (حوزه پومسه) انجام شود.
این رشته خود شامل شاخه های مختلفی است که هر کس میتواند بر اساس علاقه و استعداد شاخه مورد نظرش را انتخاب کند.
هنر دفاع شخصی کره ای تکواندو ، یکی از قدیمی ترین اشکال ورزش های رزمی (با بیش از 2000 سال) و قدیمی ترین ورزش رزمی در جهان است.
آموزش تکواندو شامل یادگیری سیستمی از حرکات و ضربات مشت و ضربات دست باز و همچنین اشکال مختلف فرود ، پرتاب و قفل مفصلی است که همگی باعث ایجاد قدرت ، سرعت ، تعادل ، انعطاف پذیری و استقامت می شوند.
تکواندو به دلیل تأکید بر تکنیک های لگد زدن ، در مقایسه با سایر ورزش های رزمی مانند کاراته ، شناخته شده تر است.
در مقایسه تکواندو با کاراته میتوان گفت که در هر دو ورزش رزمی علاوه بر آموزش دفاع شخصی ، دانش آموزان توالی های از پیش تعیین شده تکنیک هایی را می آموزند که به عنوان فرم یا پومسه شناخته می شود.
در سایر هنرهای رزمی با نام کاتا شناخته می شود.
تکواندو و جودو تنها دو ورزش رزمی هستند که در بازی های المپیک گنجانده شده اند و از پرطرفدار ترین رشته های رزمی به شمار میروند.
در همه ورزش های رزمی طناب زدن و دویدن برای تقویت تنفس بهترین راهکار میباشد اما اگر نمیدانید کدام بهتر است مقاله طناب زدن بهتر است یا دویدن را حتما بخوانید.
ورزش رزمی کاراته Karate
کاراته در اوایل قرن بیستم به ژاپن آمد.
این رشته به طور سیستماتیک در “سرزمین طلوع خورشید” در دهه 1920 و 1930 آموزش داده شد.
اصطلاح کاراته در ژاپنی به معنای “دست خالی” است.
استاد Gichin Funakoshi این روش های دفاع شخصی را ساده ساخته و هنر را با اصطلاح فلسفی پیوند داده است.
در سال 2016 ، کمیته بین المللی المپیک در مورد گنجاندن این ورزش در بازی های المپیک تابستانی 2020 توکیو رای داد.
کاراته که در اصل شاخه ای از هنرهای رزمی ریوکیوان بود ، از کونگ فو تاثیرات به سزرایی داشت.
اساس این رشته بر مشت زدن ، لگد زدن ، ضربه با آرنج ، زانو زدن و ضربات دست باز تأکید دارد.
کاراته از هنرهای رزمی مختلف چینی تاثیر گرفته و به عنوان یک سیستم جنگی غیر مسلح شناخته شده است.
این سیستم متکی به استفاده از دست و پا برای حمله و همچنین دفاع در برابر مشت و لگد است.
برای مقایسه ورزش های رزمی کاراته با سایر ورزش ها مانند تکواندو باید گفت حفاظت از اعضای بدن در این رشته کمتر از تکواندو است.پ
در تکواندو از وسایل مبارزه امن استفاده میشود و چون یک رشته المپیکی است به سلامت ورزشکار اهمیت بیشتری داده شده و حتی از نقاب برای جلوگیری از وارد شدن ضربه به صورت استفاده میشود.
در حالی که در ورزش های رزمی کمی به این مهم اهمیت داده شده است.
در مقایسه با taekwondo ، کاراته تمرکز بیشتری بر ضربات دستی دارد ، در حالی که taekwondo بر تکنیک های ضربه زدن پا تأکید دارد.
سبک های اصلی سنتی کاراته شوتوکان ، شیتو ریو ، گوجو ریو و وادو ریو هستند.
ورزش رزمی کونگ فو Kung Fu
کونگ فو مبدا تولد بسیاری از هنرهای رزمی در سراسر آسیا است.
این سبک برای دفاع از خود ، حمله و مبارزه و آموزش های نظامی در چین قدیمی ایجاد شده است.
این رشته رزمی بر روی ضربات ، پرتاب ها ، حرکات مفصل و حملات به نقاط معین متمرکز است.
کونگ فو را نمیتوان یک هنر رزمی تک بعدی در نظر گرفت بلکه این رشته مانند چتری است که طیف وسیعی از سبک های جنگی چینی را در بر می گیرد.
این سبک ریشه در معبد شائولین در حدود سال 500 میلادی توسعه یافت.
مبدا: صومعه های بودایی چینی ، قرن اول
برخی از سبک های کونگ فو شامل تمرینات بدنی میباشد که حرکات حیوانات را تقلید می کند.
در حالی که برخی دیگر از فلسفه ها ، ادیان و افسانه های چینی الهام گرفته شده اند.
هدف سبک های کونگ فو بر بهبود تناسب اندام عضلات و قلب و عروق متمرکز میباشد.
برخی از سبک های رایج عبارتند از: عقاب پنجه ای ، هونگ گار ، پنج حیوان (شائولین کونگ فو) ، میمون ، مانتیس دعا کننده و وینگ چون.
اصطلاح کونگ فو غالباً در غرب به ورزش های رزمی چینی اطلاق می شود ، اما معنای اصلی آن اشاره به مهارت فرد در هر مهارتی است ، نه فقط ورزش های رزمی.
ورزش رزمی MMA (Mixed Martial Arts)
هنرهای رزمی ترکیبی یا MMA به اندازه مبارزات جنگی قدمت دارند و این رشته رزمی به اشکال مختلف در یونان باستان ، چین ، مصر ، هند ، ایتالیا و ژاپن انجام می شد.
اما قوانین و مقررات این روزش رزمی در هر کشور متفاوت بود.
علی رغم تغییراتی که در این رشته ایجاد شد اما به طور کلی هنرهای رزمی مختلط مدرن شامل استفاده از مبارزه و دفاع و ضربه زدن به صورت ایستاده و روی زمین است.
اولین مسابقات این رشته در تاریخ 12 نوامبر 1993 در دنور کلرادو با هدف یافتن بهترین ورزش رزمی از طریق درگیری واقعی بین ورزشکاران، که هر یک در یک رشته جنگی متفاوت آموزش دیده بودند، برگزار شد.
در نبردهای بعدی ، مبارزان شروع به اتخاذ تکنیک های موثرتری از هنرهای دیگر کردند که منجر به توسعه هنرهای رزمی مختلط (MMA) شد.
این رشته یکی از انواع ورزش های رزمی در ایران و جهان است که در چند سال اخیر طرفداران زیادی را جذب کرده است.
در ایران جوانان به دنبال هیجان و تخلیه انرژی شان هستند که این رشته میتواند به عنوان یک ورزش هیجان انگیز مناسب باشد.
اما باید در نظر داشته باشید که همان طور که در معرفی رشته های رزمی به خصوص MMA اشاره کردیم این رشته وسایل ایمنی زیادی ندارد و احتمال آسیب در آن زیاد است.
ورزش رزمی موی تای Muay Thai
موی تای را معمولاً ورزش ملی تایلند می نامند و این یک هنر رزمی است که به دوران سلسله کنبونگ در سیام باز می گردد.
این رشته رزمی ورزش ملی تایلند و یکی از محبوب ترین سبک های مورد استفاده در مبارزات MMA میباشد.
اساس کار موی تای به حرکات دست ها ، زانو ها ، آرنج ها و پاها میباشد و همین امر باعث شده که این هنر “هنر هشت اندام” لقب بگیرد.
جدا از مبارزه، موی تای برای دفاع شخصی ، سلامتی و پیشرفت شخصت ابداع شده است.
بسیاری از تکنیک های مرتبط با موی تای را می توان در MMA یافت.
از آنجا که ومرزشکاران این رشته از قسمت فوقانی و تحتانی بدن خود بسیار استفاده می کنند، موی تای یک تمرین برای تمام بدن است.
تورم و کبودی، به ویژه در ناحیه لگن، در مبتدیان این رشته بسیار رایج است.
اگرچه یک رژیم تغذیه خوب می تواند به سخت شدن نقاط حساس با گذشت زمان کمک کند.
مبدا: سیام (تایلند امروزی) ، قرن سیزدهم و چهاردهم
ورزش رزمی آیکیدو Aikido
‘Ai’ به معنای هماهنگی ، ‘ki’ به معنای روح و ‘do’ به معنی انجام است.
بنیانگذار موریحی اوشیبا این سبک جنگی را با ترکیب تحصیلات رزمی ، فلسفه و اعتقادات مذهبی خود توسعه داد.
این رشته از انواع ورزش های رزمی میباشد که برخلاف اکثر ورزش های رزمی ، بنیان اصلی آیکیدو دفاع از خود میباشد و در عین حال از آسیب دیدگی شدید مهاجمان جلوگیری می کند.
تمرکز بر استفاده از انرژی و حرکت مهاجم علیه حریف، با استفاده از حرکات استراتژیک ورود و چرخش و حرکات سرعتی بر روی زمین اساس کار این رشته رزمی است.
ورزشکاران آیکیدو می آموزند که نیروی حمله و مبارزه را برای تضعیف حریفان و آسان تر کردن پرتاب با سنجاق هدایت کنند.
آیکیدو به طور کلی نسبت به سایر ورزش های رزمی یادگیری سریعتری دارد
مبدا: ژاپن ، اوایل قرن 20
ورزش رزمی جودو Judo
جودو توسط پلیم ژاپنی کانو جیگورو در سال 1882 به وجود آمد. وی در ابتدا این هنر را برای ترویج سلامتی جسمی و روحی و همچنین ترویج اخلاق ایجاد کرد.
با گذشت سال ها ، ورزش رزمی جودو تکامل یافته و از آن زمان به یک ورزش المپیکی تبدیل شده است.
هدف جودو این است که حریف خود را به زمین بیندازد و یا از زمین خارج کند و با یک مانور دست و پنجه نرم ، قفل مفصل ، نگه داشتن یا خفه کردن ، آنها را بی حرکت و یا تسلیم کند.
ضربات وارده توسط دست و پا یا سلاح فقط در فرم های از قبل تنظیم شده (کاتا) مجاز میباشد و در مسابقات یا تمرین آزاد مجاز نیست.
ورزش رزمی ساندا یا ووشو Sanda (Wushu)
ساندا با نام های بسیاری از جمله ووشو و سانشو نامگذاری و در میان مردم شناخته می شود.
اما همه این هنرهای کیک بوکسینگ چینی یک نکته مشترک دارند: این هنرها در ابتدا توسط ارتش چین ساخته شده اند.
تمرکز این ورزش مشت زدن ، لگد زدن ، کشتی ایستاده ، پرتاب و برداشتن است.
مسابقات ووشو به دو صورت بدون سلاح(تالو یا اجرای فرم) و با سلاح(مبارزه) انجام میشود.
ووشو یکی از انواع ورزش های رزمی در جهان است که سابقه زیادی دارد و به عنوان قدیمی ترین ورزش های رزمی شناخته میشود.
این ورزش از سال 1949 در چین ابداع شد و تا به امروز سبک های مختلفی در این رشته رزمی به وجود آمد که در حدود 300 سبک میباشد.
این رشته رزمی در واقع همان کونگ فو میباشد که تفاوت های جزیی با آن دارد و در شمال چین با نام ووشو معروف شده و در جنوب چین با نام کونگ فو شناخته شده تر میباشد.
ورزش رزمی سامبو Sambo
سامبو مخفف “Samooborona Bez Orushia” میباشد که در روسی ، به معنی “دفاع شخصی بدون سلاح” است.
این ورزش یکی از انواع هنر های رزمی نسبتاً مدرن است که برای اولین بار در دهه 1920 توسط ارتش سرخ شوروی به عنوان ابزاری برای ارتقا مهارت های جنگ تن به تن ابداع و آموزش داده شد.
این سبک موثرترین تکنیک ها را از چندین ورزش رزمی از جمله جودو و تعدادی دیگر از سبک های سنتی کشتی ادغام می کند.
همراه با ضربات و ضربات قدرتمند ، پرتاب ، زمین زدن و تکنیک های تسلیم را نیز شامل می شود.
ورزش رزمی کیک بوکسینگ Kickboxing
کیک بوکسینگ ورزش رزمی جذابی است که از یک تمرینات ایروبیک الهام گرفته و هنرهای رزمی تا سبک های باستانی موی تای را در خود جای داده است.
در این رشته رزمی برخلاف موی تای، اعمال آرنج و زانو مجاز نیست.
این ورزش یکی از انواع ورزش های رزمی است که در آن برای سرنگونی حریف از لگد زدن و مشت زدن استفاده می کند.
این ورزش بر اساس سایر هنرهای رزمی برجسته از جمله موی تای ، کاراته و بوکس غربی ابداع شده است.
کیک بوکسینگ یک رویداد مهم ورزشی در سراسر جهان است و همچنین به عنوان وسیله ای برای دفاع از خود و حفظ تناسب اندام مورد استفاده قرار می گیرد.
ورزش رزمی کشتی Wrestling
کشتی خود سبک های مختلفی دارد و ایران یکی از قدرتمند ترین قطب های کشتی در جهان میباشد.
در ایران به این رشته توجه خاصی شده و قهرمانان زیادی از ایران در سطح بین المللی افتخار آفرینی کرده اند.
کشتی آزاد ریشه در بریتانیا و ایالات متحده آمریکا و ایران دارد. این نوعی کشتی آماتوری است که از ورزش های رزمی دوقلو محسوب میشود و قوانین خاص خود را دارد.
کشتی آزاد به عنوان کامل ترین سبک کشتی ایستاده در نظر گرفته می شود که شامل عناصر کشتی سنتی ، سامبو و جودو است.
ورزش رزمی بوکس Boxing
شاید بوکس قدیمی ترین سبک مبارزه در جهان باشد که قدمت آن به سال های قبل از بازی های اصلی المپیک برمیگردد.
در این رشته رزمی استفاده از پا و ضربه زدن زیر کمربند ممنوع است.
از آنجا که هیچ لگدی وجود ندارد ، بوکسورها قدرت فوقانی بدن را ایجاد می کنند ، و بسیاری از آنها قادر به شکست دادن حریف با یک ضربه هستند.
در بوکس دست ها به صورت مشت حلقه می شوند و برای پرتاب مشت استفاده می شود.
همچنین از دست ها برای محافظت از صورت و گردن در برابر حملات نیز استفاده می شود.
اگرچه یک بوکسور فقط از دستان خود برای جنگ استفاده می کند ، اما برای رسیدن به تعادل ، سرعت و چابکی بیشتر باید پاهای خود را نیز تمرین دهد.
ورزش رزمی کومدو Kumdo
کومدو یک هنر رزمی مدرن کره ای است که از ورزش رزمی کندو ژاپنی الهام گرفته است.
معنی لغوی این رشته ورزشی “راه شمشیر” است.
کومدو با استفاده از “juk do” ، که یک شمشیر 4 شکاف بامبو است ، و “ho goo” ، به معنی چرخ دنده سر و بدن ، آموزش داده می شود.
در این رشته رزمی از شمشیرهای واقعی نیز استفاده می شود اما فقط برای نشان دادن مهارت ها و نه در جلسات واقعی مسابقه.
